Vandaag was de opening van het Elfstedenproject van Dineke Taal, een keramist. Of ik mee wilde helpen? Mensen welkom heten en lekkernijen uit de Friese elfsteden presenteren. Dineke Taal heeft een 11 steden servies gemaakt. Dus mijn hangemaakte tas goed beschermd in de fietstas en go go go.
Ik ga op pad, welke handgemaakte tas neem ik mee?
Tja, als gastvrouw, dof je jezelf op, dus daar ging ik met mijn prachtige handgemaakte tas van shrunken leather op naar de dorpskerk van Huizum. Een prachtige plek.
Een mooie gelegenheid om handgemaakte leren tassen uit te pakken!
Een klant uit Oranjewoud komt speciaal naar de opening van Dineke Taal om haar persoonlijke eye catcher een hangemaakte tas van Bolsas te halen. Een donkerblauw klein festival tasje. Precies groot genoeg om de telefoon en wat persoonlijke spullen bij je te hebben. Gemaakt onder het mom van “Travel far, travel fast, travel light.” Ik heb de tas mooi ingepakt met eigengemaakt Bolsas papier. De klant is verrast en helemaal blij. In zo’n prachtige ambiance je tas uitpakken dat is een cadeau.
Geschiedenis en handgemaakte tassen
Dineke Taal verbindt de geschiedenis van ons mooie Friesland met de wad klei en de zee die ongehinderd over het land stroomde, voordat de dijken hun entree deden. Ondertussen heb ik prachtige gesprekken over tassen. Hoe lang nemen wij mensen onze persoonlijke spullen al graag mee? Of pronken we met de rijkdom die we hebben in de vorm van een persoonlijke handgemaakte tas? Vakmanschap en unieke eigenschappen drukken uit wie we zijn en waar we voor staan. Duurzame materialen, een uniek design, een praktische tas met veel vakken. Heerlijk om te voelen hoe Friese klei ons verbindt en hoe we onze uniciteit uitdrukken met onze kleding en tas.
Daarna nog even naar de Tall ship Race in Harlingen geweest. Daar liep ik dan als een alien op blote voeten (op fietsschoenen is het zo moeilijk lopen) met mijn Bolsas rugzak en mijn nieuwe handgemaakte PTT shopper bag. Deze tas is het beste van twee werelden, een vintage postzak gecombineerd met rundleer met een croco print voor een hele persoonlijke touch. De handvaten daar ben ik ook heel trots op, die zijn gemaakt met “hand stitching”. Dit is een techniek met twee naalden. Elke steek heb ik met de hand genaaid. Daarna wordt het leer bijgeschuurd tot aan de stikrand, op een bandschuurmachine. Dan moeten de ruwe randen bijgekleurd zodat ze matchen met de kleur van het leren handvat.
"Ik ben vegetariër, ik ben vegetariër" bleef ik mezelf vertellen. Terwijl heerlijke geuren uit de Foodtrucs mijn neus kriebelden. Nee, nee, ik heb immers een heerlijke (droge) zelfgebakken spelt boterham bij me met yoghurt met biologische muesli. Ondertussen werd ik betoverd door de rock and roll klanken die me bijna naar de foodtrucks liet dansen.
Hoe door handgemaakte tassen een mooie deal tot stand komt
Losgescheurd van de etensgeuren zitten we samen “gezellig” onze boterham op de dijk te eten. Marcel is met de ligfiets en ik op de gewone fiets. Komt er een schoffie op ons af. “Eet smakelijk meneer. Meneer, meneer is dat banaantje van u?” “Ja”, zegt Marcel, “die is van mij.” “Coole fiets meneer, gaat ie hard?” “Tja, als je hard trapt dan wil hij wel” zegt Marcel. “Meneer, mag ik een ritje maken in uw fiets?” Marcel lacht, “Ik heb teveel spullen mee, mijn samoerai handgemaakte tas van Bolsas met mijn iPad en mijn viool, daar past geen klein jongetje bij, en je beentjes zijn te kort.” “Oh, jammer meneer, komt u terug als ik 13 ben?” “Hoe oud ben je nu dan?” “Ik ben 10 jaar meneer.” “Nou”, zegt Marcel “Gaan we dan kijken of je bij de trappers kan” “Dat is geweldig meneer heel fijn.”
De hele avond hebben we lol om dit prachtige joch met open blik. We wandelen terug en alles gaat weer terug naar de fietsen. Ik op de gewone fiets en Marcel “in” zijn ligfiets. Dit is ons land, onze klei en mijn tas.