Tribute Monique
Als tassenmaker zoek ik de grenzen op. Ik krijg inspiratie van nieuwe stoffen, nieuwe materialen, nieuwe kleuren. Nou ja, van alles eigenlijk. Marcel Prins de kunstenaar en niet mijn man plaatste een wedstrijd link op mijn Facebook. Er was een tassenwedstrijd van leren tassen met Hester van Eeghen in de jury. “Maak een koninklijke tas”. En daar ging mijn fantasie al. Iedereen zou een tas maken voor Maxima natuurlijk. Waarom ik dan niet voor de toekomstige koningin Amalia?
Ik had nog niet vaak met leer gewerkt. Maar leer is toch ook gewoon stof of materiaal. Hoe moeilijk kan het zijn tenslotte. En de wereld is er voor de naïeve mensen toch? Dus een prachtige leren tas gemaakt zoals je ook een stoffentas zou maken. Mijn kansen? Tja winnen zou ik dan niet maar dan toch zeker de … prijs. Ik bedoel, wat ik maak is mooi en goed.
Echt een heel opwindend traject. Je moest een presentatie maken, je moest filmpjes maken van het “leer”proces en uitleggen waarom je deze tas had gemaakt. En dan natuurlijk het leer zelf. Verdorie dat is toch best wel lastig.
De dag kwam en we werden uitgenodigd in Den Haag. Daar zouden alle tassen worden gepresenteerd. Wij er naar toe, echt heel spannend, buikpijn en niet slapen natuurlijk.
Maar morgen…..
Toen we binnen kwamen in het chique museum werd ik al wat kleiner. Met grote letters stond er “Tassenwedstrijd voor ervaren leerbewerkers”. Bij binnenkomst zag Hester mij meteen en verschoot van kleur en stoof op me af. “Oh wat had je een prachtige tas!” maarrrrr je had het thema van vorig jaar! Oeps!!! Dom, ik was meteen aan de gang gegaan en had zo mijn tas gemaakt. Maar een wedstrijd doe je voor je eigen proces en om je grenzen te verleggen.
Ervaren leerbewerkers dus. Oké, wow leer bewerken is een ambacht, een vak. En die mensen die meededen waren goed! Echt prachtig wat ze hadden gemaakt. En hele leuke gesprekken en gepassioneerde vaklui. Omboek, Soufflee, schalmen… de vaktermen vlogen door de lucht. En ik genoot. En zo kwam ik met Monique in gesprek. Ze had een prachtig ontwerp gemaakt en uitgevoerd in visleer. Ze had ook alle opleidingen doorlopen en is echt een vakvrouw en we hadden meteen een klik.
Die opleiding van haar, dat wilde ik ook! Wat een wereld ging er voor me open. Ingeschreven voor de opleiding in Arnhem maar C gooide roet in het eten. Geen opleiding ging door en hoe nu verder? Wacht eens, misschien zou Monique wat Masterclasses willen geven?
Eerst een week gewacht natuurlijk, maar toen de stoute schoenen aangetrokken en gebeld. Monique was meteen enthousiast en ik kon langskomen in Beuningen. We zijn een middag bezig geweest waar ik allerlei tips gekregen heb over gereedschap en materialen die je nodig hebt. Het was niet alleen heel leerzaam maar ook erg gezellig. Dus ik kon aan de slag..
Maar ik wilde meer. Uiteindelijk heb ik nu twee keer een hele dag een Masterclass bij Monique gevolgd en verschillende technieken van haar geleerd. De eerste keer leerde ik van haar hoe je een beugeltas/dokterstas moet maken en de tweede keer de techniek hoe je een kanaalbeugeltas kan maken. En naar aanleiding van de laatste workshop heb ik deze tas gemaakt.
Ervaren leerbewerker? Leer heeft zijn hele eigen dynamiek en technieken. Monique is niet alleen een geweldige tassenmaker maar we hadden het ook super gezellig. Ik ben FAN van haar! Dankzij haar heb ik een flinke duw in de rug gekregen. Ik ben nog lang niet uitgeleerd maar daarom deze tas “Ode aan Monique”.
Enne, het wordt nog wel wat!
1 reactie
Wow, wat leuk een ode aan mij! Dank je wel. En he je bent een hele goede leerling!